Weer een typische ##@%$@ posting van een “wielerliefhebber in de maand juli”.
Zoals Kenner al aangeeft, gaat het om het vertrouwen in jezelf om jezelf zo lang mogelijk in bedwang te houden ten kosten van een hoger doel (Tourpodium).
Maar dat is duidelijk moeilijk te begrijpen voor meeste mensen.
We zullen in de Ruta del Sol en daarna de Tour zien of Leipheimer het voor hem juiste traject gevolgd heeft om op het juiste moment te pieken.
Lees anders eerst dit interview eens met de 2 Rabo patrons voor de Tour:
interview Leipheimer en Boogerd
Leipheimer leert aan de hand van Boogerd de Alpen kennen
Zelfbewuste Tourdebutant
(De Telegraaf) LES DEUX ALPES - Op tweeënhalve week voor de start van de 89e
editie van de Tour de France verkenden de twee kopmannen van de Rabobank,
Levi Leipheimer en Michael Boogerd, vier Alpen-etappes. Als ultieme
voorbereiding beklom het tweetal in vier dagen liefst zestien heuse cols.
Een exclusieve reportage vanuit de Hautes-Alpes.
In het immense berglandschap voelt de mens zich vaak nietig. De
uitgestrekte, fris groene bergweiden en de eeuwige sneeuw geven de
bergketens rond de 2645 meter hoge Col de Galibier een imposant gezicht. De
broeiende zon doet de riviertjes in dit niemandsland kolken. Enkele
wandelaars en een klein aantal ongeduldige automobilisten hebben geen oog
voor de twee in het oranje gestoken wielrenners. Pas over een maand, wanneer
de Tour deze kronkelige wegen aandoet, is de menselijke prestatie
belangrijker dan de natuurelementen.
Bij beide Rabo-renners is tijdens de training de concentratie van het
gezicht te lezen. De kopman en de gids. De nieuwkomer en de routinier. De
Amerikaan en de Nederlander. Leipheimer en Boogerd. In zes maanden tijd zijn
de twee uitgegroeid tot gezworen kameraden. Gezamenlijk doen ze de laatste
voorbereiding voor de belangrijkste missie van het jaar, die vooral het
moment van de waarheid voor Leipheimer moet worden. Na zijn verrassende
derde plaats in de Ronde van Spanje werd de Amerikaan voor ettelijke
miljoenen door Jan Raas binnengehaald. Ruim een half jaar kon hij zich in
alle stilte op de Tour voorbereiden.
Zelfbewust stapt de uitermate serieuze Leipheimer door het leven. Terwijl
Boogerd voor de ‘koninginnerit’ naar La Plagne telefonisch nog enkele
bemoedigende woorden van het thuisfront krijgt, poetst de ietwat kalende
renner nogmaals zijn fiets. Hij kijkt nadrukkelijk naar zijn horloge om
duidelijk te maken dat het de hoogste tijd is om te vertrekken. "Michael is
tijdens deze training belangrijk voor me“, benadrukt Leipheimer. ”Hij kent
alle wegen en duidt de cruciale plekken van de cols aan."
Voor het eerst maakt Leipheimer immers kennis met de roemruchte Alpencols.
Hij kende ze alleen van televisie. "Eigenlijk is het raar om hier te
fietsen. In 1987 keek ik in Montana voor het eerst naar de Tour. Naar de
indrukwekkende klimtijdrit van Jeff Bernard op de Mont Ventoux en het
spectaculaire duel tussen Stephen Roche en Pedro Delgado op La Plagne. Vanaf
dat moment ben ik aan de wielersport verknocht. Nu fiets ik zelf op die
bergen."
Zijn eerste kennismaking met de Mont Ventoux verliep niet vlekkeloos. In de
brandende zon kwam Boogerd tien minuten eerder boven dan zijn kopman. De
Hagenaar trainde echter op een te hoge hartslag. Leipheimer luisterde bewust
naar zijn lichaam en forceerde niet. Daarvoor zijn trainingen immers niet.
“Als mij dat was overkomen, zou ik gek worden”, zegt Boogerd. "Maar
Leipheimer is zo zelfbewust. Hij weet precies waar hij mee bezig is."
Dat blijkt een dag later tijdens de slotklim naar Les Deux Alpes. Zonder in
het ‘rood’ te rijden volgen beide renners hun hartslag. Boogerd moet onder
de 160 slagen per minuut blijven, Leipheimer onder de 150. In het begin van
de col pakt Boogerd een kleine voorsprong, maar op het laatste gedeelte
neemt de Yank het initiatief over. "Een teken dat hij momenteel iets meer
inhoud heeft en fitter is dan ik", constateert Boogerd.
“Ik ga me niet forceren”, vult Leipheimer aan. "Een week eerder verkende ik
met iBanesto-renner Juan Flecha de Pyreneeënrit naar Plateau-de-Beille.
Onbewust gingen we koersen, waardoor ik enige tijd boven mijn omslagpunt
reed. Dat merk je de volgende dagen. Dan herstel je niet goed. Ik ben hier
om mijn conditie te optimaliseren. Over enkele weken hoef ik pas tot het
uiterste te gaan."
De nieuwe Rabo-vedette heeft het gevoel dat deze trainingsstage heel
waardevol is. "In de Vuelta heb ik vorig jaar zeker in twee bergritten tijd
verloren, omdat ik de cols niet kende. Nu weet ik wat me te wachten staat.
Kan ik beter mijn krachten doseren en weet ik waar de moeilijkheidsgraad van
een col ligt. Het is ook belangrijk dat je de aanloop naar een beklimming
kent. Richting de Ventoux zijn enkel smalle, bochtige wegen. Daar moet je
vooraan zitten, anders verspeel je voor de klim al onnodige energie."
De grote vraag is op welk niveau Leipheimer momenteel staat. De derde plaats
in zijn eerste grote ronde, de Vuelta, is niet echt een graadmeter voor de
komende Tour. Dit seizoen is hij tot dusver nergens de strijd aangegaan met
de klassementsrenners. "Ik ga in de voorbereiding van mezelf uit. Tot dusver
is alles goed verlopen, ik heb maar een paar kleine schoonheidsfoutjes
gemaakt. Foutjes, doordat ik juist te veel wil trainen. Dat kenmerkt
misschien mijn motivatie. Natuurlijk had de Dauphiné een goede graadmeter
kunnen zijn om te kijken hoe ik tegenover Lance Armstrong sta. Ik heb echter
gekozen voor de Route du Sud (die overmorgen start, red.). Daar wil ik vier
dagen tot het uiterste gaan en voor de eindzege strijden. Dan weet ik hoe ik
er conditioneel daadwerkelijk voor sta."
De cijfers stemmen hem voorlopig tevreden. De 27-jarige nieuwkomer is nog
slechts één kilogram zwaarder dan zijn ideaalgewicht in de Vuelta. "Ik
geloof dat ik richting de Tour zeker nog twee kilogram kan verliezen. Aan
alles merk ik dat ik de afgelopen maanden sterker ben geworden. Niet alleen
dankzij die Vuelta, maar zeker ook door het Spaanse programma in het
hooggebergte dat ik de afgelopen maanden heb gereden. Ik merk dat ik
makkelijker klim en bergop harder kan doortrekken. Ik heb minder problemen
met de afstand en herstel beter na een zware inspanning."
Superfavoriet Armstrong heeft al aangegeven dat hij zijn ex-ploegmaat
Leipheimer als een van zijn grootste concurrenten beschouwt. "Natuurlijk
vind ik dat een compliment, maar ik kijk er niet van op. Armstrong zal meer
renners in de gaten houden. Ik heb grote ambities, maar ga niet een doel
nastreven. Het is niet zo dat ik voor een zesde of zevende plaats ga. Ik doe
mijn best en dan kijken we wel."
Zijn gids in de Alpen, Michael Boogerd, is danig onder de indruk van de
nieuwe kopman. Al oogt de Hagenaar zelf momenteel ook super. Nu de druk van
het leiderschap verdwenen is, kan Nederlands hoop wellicht beter gedijen. De
Giro d'Italia heeft ‘Boogie’ zelfs gedeeltelijk ter voorbereiding op de Tour
gereden. “Leipheimer weet waar hij staat en is goed met zijn vak bezig”,
beweert Boogerd. "Mijn eerst taak is om hem in de bergen bij te staan. Wat
me opvalt, is hoe rustig hij blijft. Dat kenmerkt zijn instelling. Maar ik
weet niet of hij zich ervan bewust is dat hij straks in de Tour afgerekend
kan worden."
“Natuurlijk besef ik dat er veel van mij verwacht wordt”, antwoordt
Leipheimer. "Op de momenten dat het iets minder loopt, voel ik die druk.
Maar dat is een verkeerde gedachte. Mentaal gezien moet je altijd in de
aanval willen gaan. Ik moet alleen kijken naar hetgeen ik zelf kan doen en
niet naar de factoren die ik niet onder controle heb. Alleen met een goede
voorbereiding en een goede motivatie kan ik in de Tour het best presteren én
het meeste leren. Als iets niet helemaal lukt, dan leer ik daarvan voor een
volgende keer. Ik ben nu klaar voor de Tour, maar ik weet dat er na deze
zomer nog meer Tours voor mij volgen. Met meer ervaring in mijn bagage kan
ik in de toekomst alleen maar beter presteren."