Ik weet het, het is een beetje afgezaagd om het hier over Smeets te hebben, maar ik kan het niet laten. Ik lees momenteel zijn laatste boek (Dertig) waarin hij een soort overzicht van zijn “tourcarrière” staat.
Ik vind het een wonderlijk mooi boek waarin Mart in zijn eigen stijl (nogal subjectief en eigenzinnig dus) ook aandacht besteedt aan minder bekende renners (Jos Van Aert, Jos Haex, Toine Poels, Jantje -sauna Diana-Simons, Henri Manders,…).
Bovendien blijkt dat Smeets zich bewust is van zijn “tekortkomingen” zoals die hier vaak an bod komen. Als ik het allemaal goed begrijp vindt hij het leuker en boeiender om de TdF als relatieve buitenstaander te bekijken. Mijns inziens werkt dat, ik hou van zijn soms kritisch-afstandelijke observaties. Het is mijns inziens niet de taak van een verslaggever om aan hallelujah-verslaggeving te doen. Ik als onvoorwaardelijke wielerliefhebber (cyclofiel of cyclomaan???) kan ook genieten van een kijkwijze die voor wielerfreaks niet evident is.
Ik zal Smeets missen…
Ik wil hiermee geen nieuwe discussie oprakelen (alhoewel dat natuurlijk mag), ik wilde mijn mening eens kwijt en vooral de aandacht vestigen op dit prachtige boek (althans toch de eerste 100 blz, verder las ik nog niet…).