Het is inmiddels een beetje mosterd na de maaltijd, maar zou de opgave van Wiggins in de 2e etappe van Parijs-Nice (“overleden oma”) een andere oorzaak kunnen hebben?
Opvallend is dat Wiggins na zijn 2e plaats in de proloog geen interviews wilde geven. Omstanders viel het op dat hij boos en gefrustreerd overkwam. Het enige officiele bericht is dat hij “devestated” was na verslagen te zijn door Contador (http://www.letour.fr/2009/PNC/LIVE/us/300/depeches.html). De volgende dag is “toevallig” zijn oma (of die van zijn vrouw, volgens andere bronnen) overleden stapt hij uit Parijs-Nice.
Op Britse fora (bijv http://forums.roadbikereview.com/showthread.php?t=165144) is een populaire theorie dat Wiggins, olympisch kampioen op oa de (baan-)achtervolging, zo gefrustreerd was omdat hij zich afvroeg hoe een flinterdun klimmertje van 61kg op een korte, vlakke tijdrit in slecht weer zo veel sneller kan zijn dan hijzelf, die een seizoensdoel had gemaakt van deze tijdrit. Hij, die alle andere stoempers, flandriens, tijdrijders en andere hardrijders op gepaste afstand zet. Voor Wiggins zou vaststaan dat Contador met ongelijke middelen strijdt, want renners weten wat wel en wat niet mogelijk is. Uit woede wil hij er na de proloog niets over zeggen, uit woede stapt hij de volgende dag af, want hij wil geen deel uitmaken van dit theater.
Allemaal speculatie, natuurlijk. Toch vind ik het een interessant verhaal, want over wie zegt dit nu het meeste? Zijn wielervolgers te sceptisch geworden? Is Wiggins een slechte verliezer? Is Wiggins te sceptisch geworden? Of moeten we terecht sceptisch zijn tov Contador?