Natuurlijk zit het bij hem vooral ook tussen de oren. Als je bijvoorbeeld ziet hoe hij die sprint in Parijs-Nice aanpakt… Ik krijg nog stuiptrekkingen als ik er aan terugdenk: die had hij, als hij iets later was aangegaan en zijn hoofd gewoon koel had gehouden, 9 van de 10 keer gewonnen…
Ik vraag me ook af wat Langeveld moet hebben gedacht, toen hij zag dat Flecha aanging. Dat moet toch iets zijn geweest in de trend van: “Gast, wat doe jij nou?”. Het leek wel alsof Flecha nog in het ritme van ‘om de beurt aanvallen’ zat. Langeveld werd teruggepakt, nam de kop - en had langzaam de sprint kunnen aantrekken - maar Flecha ging meteen al aan…