Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Seba
Vandaag een stukje in het nieuwsblad over Steegmans. In de laatste paragraaf haalt hij letterlijk de woorden van Boris de Löwikfan aan, daarbij aanhalend dat hij dat ergens op een website heeft gelezen. Zou Steegmans hier stiekem meelezen 
bron: Het Nieuwsblad
'Ik ben een buitenlander in Vlaanderen'
Gert Steegmans staat na moeilijk voorseizoen voor zijn eerste doel
Een Thaise monnik, een vrijgevige puber en superbenen moeten vandaag de ommekeer inluiden in het seizoen van Gert Steegmans.
Jasper Erkens, 16 lentes jong en pubermeisjesidool van beroep, zou wel eens een grote invloed kunnen hebben in de komende kasseiklassiekers. De prille rockster, die deze week zijn debuutalbum uitbracht, pronkte maandag in De Laatste Show met een geluksarmbandje dat hij had gekregen van een Thaise monnik. Nu zijn plaat in de rekken lag, had jongeheer Erkens toch geen hulp van hierboven meer nodig. En dus schonk hij het bandje royaal aan Gert Steegmans, die naast hem in de zetel zat.
'Elke coureur is wel een beetje bijgelovig, hé', grijnst Steggels. ‘Trouwens, het mag wel eens meezitten zeker? De voorbije maanden zat ik niet bepaald blij op mijn fiets. Al sinds mijn eerste koers, de Tour Down Under, had ik last van de rug. Gewoon even doorbijten. Het zal wel beteren, denk je dan. Maar dat deed het niet. In Parijs-Nice, tijdens de rit naar de Montagne de Lure, reed ik de hele tijd bergop op mijn zware verzet, de 11. Gewoon, omdat dat minder pijn deed. Wat ben ik hier toch aan het prullen en aan het sukkelen, zei ik tegen mezelf. Pas dan liet ik me eens goed onderzoeken.’
Dollen in de sneeuw
Na twee dagen ziekenhuis werd het probleem eindelijk gevonden. Een scheurtje in de bilspier, opgelopen in het begin van het seizoen. Dat veroorzaakte een onevenwicht in de beenspieren, dat op zijn beurt uitstraalde naar de rug. ‘Hoe het scheurtje er juist kwam, weet ik niet’, zegt Steegmans. ‘Misschien van die keer dat ik begin januari ging mountainbiken. Ik trok toen een sprintje in het sneeuwtapijt omdat ik het best fijn vond dat die sneeuw zo omhoog vloog. Maar ineens vloog mijn fiets ook omhoog. Resultaat: keihard op mijn todder. De volgende dagen leek mijn linkerbeen wel bevroren.’
De schuiver in de sneeuw had wel heel wat gevolgen voor het seizoensbegin. Steegmans won dan wel al twee keer - in Mallorca en de Ruta del Sol - toch verliepen die eerste maanden niet helemaal zoals verwacht. In het openingsweekend deed hij niet mee voor de bloemen, in Parijs-Nice mengde hij zich niet in de massaspurten, en ook Milaan-Sanremo werd geschrapt van zijn agenda. ‘Al was dat laatste vooral op eigen initiatief. Ik wou gewoon eens op een deftige manier de hellingen van de Ronde verkennen, en afgelopen weekend was daar het ideale moment voor.’
Verkennen? Weet elke Vlaamse coureur dan niet welke kasseien er scheef liggen op de Koppenberg? ‘Neen, ik niet’, zegt Steegmans. ‘Ik ben een Limburger, hé. Ik train daar nooit. Eigenlijk ben ik een buitenlander in Vlaanderen. Voor mij zijn die hellingen even bekend als voor een Italiaan. Vanuit Monaco zijn ze uiteraard niet te beklimmen, maar ook vanuit Diepenbeek (de woonplaats van zijn ouders, red.) is dat moeilijk. In de winter zeg je niet snel: Kom, nu ga ik eens twee uur rijden en een uur in de file staan richting Oudenaarde. Om dan tegen 9 uur ’s avonds terug thuis te zijn. Vorig jaar heb ik dat één keer gedaan, samen met Sébastien Rosseler. Het was -4° die dag en al op de eerste helling, de Molenberg, reed ik plat. @!#$ it, zei ik dan. En ik draaide mijn kar.'
Steegmans = Rock 'n roll
Afgelopen zaterdag is het dus wel gelukt. Ploegmaat Stijn Vandenbergh gidste hem 211 kilometer lang door de Vlaamse Ardennen. ‘Dat was voor mij nuttiger dan die 300 kilometer vlammen in Milaan-Sanremo. Maar verwacht nog geen wonderen in Dwars door Vlaanderen. Ik moet eigenlijk rekenen op superbenen. (lacht) Weet jij waar je die kan bestellen?’
Steegmans start dus nog altijd met een beetje onzekerheid, aan het begin van zijn eerste belangrijke weken voor Katyusha. ‘Maar in welke koers gebeurt dat niet?’ vraagt hij zich af. ‘Ik denk dat ik nog nooit zonder twijfels aan de start stond. Die onvoorspelbaarheid, dat maakt deze sport ook zo mooi. Ikzelf sta er blijkbaar ook voor bekend. Steegmans, dat is pure rock ’n roll, las ik ooit op een website. Als je hem verwacht, zie je hem niet. Maar als je hem vergeten bent, pakt hij ineens uit. (bedenkt zich ineens) Misschien moeten we dan maar stoppen met praten. En moet je dit artikel gewoon niet publiceren.'
Hier het stukje dat Boris de Löwikfan vorige week hier over hem schreef (in topic: Steegmans zegt af voor M-SR)
Gert Steegmans, een fenomeen, een schaduw die zo uit zijn eigen schaduw kan stappen. Hij komt zelden verwacht en andersom, maar als hij komt doet hij iets oersterks.
Ik denk dat de beste man in zijn eentje een piramide zou kunnen bouwen in een half uurtje, mits hij daar zin in heeft en er de kracht voor heeft.
Je weet gewoon niet wat je met hem aanmoet en dat maakt het des te leuker zo'n man te supporteren. Zoals hij bezig was in het openingsweekend, als een dolle stier wegdemarreren op zo'n heuvel, een groepje maken en vervolgens blijkt hij al kapot te zitten. Daaaaag groepje….
Het lijkt wel of hij zichzelf dan weer overschat, dan weer onderschat, en dat niet goed weet te doseren, maar dat hij rockt is zeker!
Groet Boris, een fan.
