Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
joep
Dit artikel stond 9 juni 2004 in het Friesch Dagblad.
Mûnein - Wielrenner Lieuwe Westra gold zeven jaar geleden als een groot talent. Totdat hij de fiets liet staan en een knieval maakte voor de geneugten des levens. Na een turbulent leven stapte hij dit seizoen weer op de fiets. Hij sloeg de junioren over en vecht zich nu terug in het peloton.
BRAM BURUMA
Kenners wisten het tien jaar geleden al: Lieuwe Westra uit Mûnein is één van de grootste wielertalenten van Fryslân. In zijn laatste seizoen bij de nieuwelingen belandde hij door een ongelukkige manoeuvre in de finale van de Dokkum Woudenomloop in een sloot, maar hij won dat jaar wel de klassiekers door Zuid-Friesland en om het Ronostrand, hij werd districtskampioen tijdrijden en Fries kampioen op de weg, met daarnaast nog een handvol zege’s in criteriums.
Ook liep Westra op zestienjarige leeftijd tegelijk met onder meer Pieter Weening uit Harkema stage bij de Raboploeg. Terwijl Weening doorgroeide en dit seizoen zelfs de overstap maakte naar de professionals, haakte Westra al veel eerder af. De Mûneinder bezweek vlak voor de overstap naar de junioren voor alles wat niets met sport te maken heeft en raakte zijn racefiets niet meer aan.
Hij genoot er de afgelopen zes jaar van om ieder weekeinde ergens in Nederland uitbundig te feesten op hardcore muziek, dronk meer bier dan goed is voor een mens en er gingen iedere week zeker twee pakjes shag doorheen, om over het gebruik van andere ‘genotmiddelen’ nog maar te zwijgen. Kortom, Westra ontdekte dat er ook nog een ander leven is dan elke dag kilometers maken, snot voor de ogen trainen en serieus leven voor de sport; het leven waar hij vanaf zijn achtste in opgroeide.
Toch leidt de 21-jarige Westra nu weer het ‘andere’ leven; twee maanden geleden pakte hij de racefiets weer beet. Een beetje onwennig ging het eerst allemaal wel. Maar de Mûneinder heeft inmiddels zijn plaatsje in het peloton, waar hij ook zijn drie jaar oudere broer Jan-Hendrik tegen komt, weer gevonden.
Sterker nog, zaterdag werd duidelijk dat het talent er nog steeds is. Westra zat in het criterium van Zwaagwesteinde in een sterke kopgroep. ,,Ik skrok der sels earlik sein ek wol fan dat ik der sa gau al wer by siet by mannen as Germ van der Burg en Marcel Luppes. Dat binne op dit stuit dochs wol toppers en ik koe ek wol fernimme dat dy oaren der raar fan op seagen dat ik al wer by harren yn it tsjil siet. Eins fûn ik dat miskien noch wol it alder moaiste.’’
‘Gjin spyt’
Toch nog heel even terug naar begin dit jaar, ook al wordt alles wat er de afgelopen jaren gebeurde, thuis liever gezien als een boek dat dichtgeklapt is. Vorig jaar werd heit ernstig ziek en het lijkt er op dat die spanning in het gezin mee heeft geholpen dat Lieuwe weer met beide benen op de grond kwam, al geeft hij het zelf niet met zoveel woorden toe. ,,Ik haw der yn alle gefallen gjin spyt fan wat ik de ôfrûne jierren allegear dien haw, ik fûn it sels wol in hiel moaie tiid. It wie alle wykeinen grut feest en ik kaam mear nét as let op bêd. It hat foar my in hiele erfaring west, it wie allegear krekt it tsjinoerstelde fan wat ik altyd wend wie. Sa wit ik dat der ek noch mear yn ‘e wrâld is as fytsen’’, zegt hij zelf.
Maar Westra vertelt ook dat hij vorig jaar al stiekem een paar keer een aantal wedstrijden vanaf de kant bekeek en bedacht dat hij dat zelf misschien ook nog wel kon. ,,It begûn doe al wer te kribeljen en it spûke de hiele winter ek al troch myn holle om sels ek wer mei it fytsen te begjinnen.’’ Toch werd steeds een excuus gevonden om maar niet weer te beginnen.
Tot hij tijdens het verjaardagsfeest van mem zei dat het maar niet door moest gaan omdat hij geen geschikte fiets had, want toen hielp de rest van het gezin hem binnen een uur over de streep. ,,Foaral Jan-Hendrik en syn freondinne Anneke hawwe doe wakker op my ynpraat. Der hong noch in fyts yn it hok dêr’t Jan-Hendrik ek al op wedstriden op riden hie en myn heit letter wat op toerde. Doe’t ik dy krige, koe ik der net mear ûnderút.’’
‘Totaal gjin macht’
Vanaf maart probeerde Lieuwe Westra de trappers weer rond te krijgen. ,,Dat fûl earst goed ôf. Ik haw earst mei heit te toeren west. Sa’n fiifentweintich kilometer rieden wy en ik wie hielendal stikken. Ik hie totaal gjin macht, ik hie neat mear yn ‘e fuotten. En doe’t ik tocht dat it wol wer wurde koe, hie ik my yn de earste wedstryd yn in heal oere alhiel opblaast.’’
Westra moet zijn sport nu combineren met veertig uren per week werken als stratenmaker. ,,Ik liz de hiele dei op de knibbels en moat dan middeis en jûns noch wat traine. Lang net ideaal fansels, en der sil net folle wêze yn it peloton dy’t dat ek sa moatte. Ik haw dan ek noch mar sa’n trijetûzen kilometer fytse kind, wylst de oaren dit jier al mear as tsientûzen op ’e teller hawwe. Mar ik klei net. Ik sil my earst wer bewize moatte en wa wit wat der dan fierder noch yn sit.’’
Westra weet van zichzelf dat het er nog steeds in zit om een goede wielrenner te worden. Komende zaterdag wil hij zich daarom in Wervershoof weer echt meten met de neo-amateurs. In de Westfriese Dorpenomloop, een klassieker over 160 kilometer die wordt georganiseerd ter nagedachtenis aan Theo Koomen.
Dan staat Westra aan de start met leeftijdgenoten die de afgelopen zes jaar gewoon door gingen waar de Mûneinder stopte. ,,Ik wit nei dy wedstryd yn elts gefal krekt wêr’t ik no stean. It soe moai wêze as ik al mei fan foaren ride kin, mar ik tink net dat ik dat al fan my sels ferwachtsje mei. Ik haw sels noch net iens wer hûndertsechstich kilometer fytst.’’
Hoe dan ook, Lieuwe Westra heeft zich voorgenomen om dit seizoen te acclimatiseren in het peloton en gaat er komende winter vol tegen aan om volgend seizoen goed voorbereid aan de start te staan. ,,Ik haw der wer sin oan. Fytse is machtich, foaral as it hiel hurd waait en reint. Ast dan goed bist, jout it sa’n machtich gefoel ast de oaren oan stront ride kinst. Dat gefoel haw ik de ôfrûne jierren wol mist en dêr doch ik it no wer foar!’’
