Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums

Mooiste koers 21ste eeuw

  • Bart

    In het Ronde van Vlaanderen topic zei Goozzer dat er weinig koersen konden tippen aan de Parijs-Nice van 2009. Ik vroeg me daarom af wat jullie als mooiste koers van de afgelopen ruim negen jaar zien en waarom? Eendaagse koersen, meerdaagse koersen, klassiekers, bergritten, tijdritten noem het maar op.

    Een suggestie: Tour 2003, in particular de rit naar Luz-Ardiden.

  • Sub Culture

    Giro 2005.

    Spannend tot op het einde, die laatste bergrit als climax, telkens wisselende situatie, dan leek savoldelli de giro te gaan winnen, of toch di luca, neen de kleine rujano etc…

    Fantastisch.

  • apenzoon

    Tour 2006 natuurlijk, nog nooit zoveel gebeurd in 3 weken.

  • Koos

    de wegrit van de Olympische Spelen vorigjaar met een super Sammie en een sterke Cancellara die in zn eentje het gat naar de kop dicht rijd.

  • Abeltje

    De tijdrit in de Boucle de l'Artois van 2009 van Sainte Catherine les Arras naar Mont Saint Eloi was legendarisch.

    Waar de gehele mensheid al twee duizend jaartjes naar toeleefde kregen de wielerfans na een half decenium.

    Al zijn de sprintzege van Loddo in Qatar vorig jaar als ook de zeer memorabele 4e etappe van Langkawi 2006 me tot op de dag van vandaag sterhelder bij gebleven.

  • Goozzer

    Dat vond ik de overheersing van Basso in 2006 eigenlijk mooier. Overheersing is niet erg, als een individu dit op prachtige en grandioze wijze doet. Als Devolder vandaag had gewonnen in het shirt van pakweg Euskaltel, FDJ of Bouyges dan was het een grandioze zege geweest. Wellicht zelfs een hoogtepunt in de wielersport.

    Nu is het toch vooral het feit dat één ploeg, met te veel toppers, de koers in een verlammende houding legt. Als dit nu een keer zou gebeuren, dan zou dat nog mooi zijn. Maar Roubaix en Vlaanderen worden nu al sinds mensheugenis geterroriseerd door de ploegen van Lefevere, met zo nu en dan een doorbraak ertussendoor. Denk aan Ballan in Vlaanderen en Cancellara en O'grady in Roubaix…

  • Lucho Herrera

    De Tour van 2003. Armstrong voor het eerst niet onaantastbaar. Hij werd continu belaagd door Mayo, Beloki, Vinokourov en Ullrich.

    Memorabele momenten in die Tour:

    - De rit naar Luz Ardiden met de aanval op de toumalet van ullrich, de val van armstrong en daarna de alles verschroeende demarage van Arsmtrong.

    - De verschrikkelijke val van Beloki

    - De nederlaag van armstrong in de lange tijdrit

    - Het aanvallende rijden van Mayo, Vinokourov en Hamilton

    - De blik van Jan Ullrich vlak voor de slottijdrit. De spanning op zijn gezicht is adembenemend. Helaas valt Jan op een rotonde. Daarna is de spanning weg en wint Armstrong zijn 5e tour op rij!

  • gerd

    Goozzer, ik begrijp je…het zou leuker zijn mocht Devolder geen ploegmaat van Boonen geweest zijn, toch doet dit niks af van zijn mooie prestatie.

    Verder ben ik geneigd sub gelijk te geven over die Giro die Savoldelli won, alhoewel de Giro van vorig jaar ook zeer goed was…

    En wie de RVV van vorig jaar geen pracht wedstrijd vond heeft er geen verstand van, kilometers lang spanning met eerst Langeveld die Devolder bedreigt en dan kraakt. Daarna Flecha die terug komt tot op 7 seconden en terug waait…dat was gewoon kilometers lang nagelbijten.

  • Marco

    Voor mij het hoogtepunt: De Alpenpassage in de Tour 2006, met ineenstorting en verrijzenis van Landis. Alles wat na die Tour kwam nam dat gevoel niet meer weg.

    Verder denk ik vooral aan mooie WK's, waar ook de afgelopen Olympische wegrit erbij mag.

  • Abeltje

    Als fan, minder als objectieve toeschouwer…

    Spanning moet niet rennerafhankelijk zijn en staartsingulier, secundaire koersornamenten. De spanning moet erupteren vanuit een, in ieder geval ogenschijnlijk, onwaarschijnlijk koersverloop. Kopen mag, bijvoorbeeld, maar met de knip erop. Hoe maar de kijker bedrogen wordt in haar eigen koersconditionering des te rijker.

    Mijn prachtige koers is een koers met onaflatende demarages ontsproten uit wolkendekens, een chasse patat van de zuigmacht der nivellering, een koers met een kop en een staart maar zeker niet zonder tieten en een penis, een koers die naast haar versnipperde veld toch een taktische inslag heeft, broedermoorden en overspel en het liefst met een winnaar die op de streep zich het gezicht van Hannibal aanmeet, de meute tot olifanten degraderend.

    Of zoiets.

    Doch, de tijdrit in de Boucle de l'Artois van 2009 blijft het mooist.