Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums

LBL: Voorbeschouwingen

  • Henk

    Telegraaf:

    Onze specialisten over Luik-Bastenaken-Luik Van onze Telesportredactie

    AMSTERDAM - Onze verslaggevers Raymond Kerckhoffs en Hans Ruggenberg geven weer hun visie op de wereld van de wielersport. Dit keer staat Luik- Bastenaken-Luik centraal, de laatste van de grote voorjaarsklassiekers.

    In de Amstel Gold Race kwamen de grote favorieten niet echt aan bod. Is dit in Luik-Bastenaken-Luik ook te verwachten?

    Raymond: ,,De Amstel Gold Race was inderdaad een opmerkelijke wedstrijd, waarbij drie uiterst talentvolle jongeren (Gesink, Andy Schleck en Kreuziger) en twee schaduwkopmannen (Ivanov en Kroon) de finale kleurden. Valverde, Cunego, Sanchez, Rodriguez, Rebellin en Evans hebben we nauwelijks in beeld gezien. In de Waalse Pijl zag je deze kampioenen echter wel. Luik is de belangrijkste van deze drie klassiekers, dus reken er maar op dat deze heren er nu wel zullen staan. Verder ben ik benieuwd hoe Frank Schleck is hersteld van zijn zware val in de Amstel Gold Race. Als ik zie hoe sterk zijn jongere broer Andy momenteel rijdt, dan kun je ervan uitgaan dat Frank er ook zou hebben gestaan.?

    Hans: ,,Dat was verrassend, aangezien de grote tenoren normaliter in deze klassiekers wel van voren te zien zijn. Kijk maar naar de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Daar zaten de favorieten stuk voor stuk vooraan toen de prijzen werden verdeeld, zo ook in de Waalse Pijl. Ik denk dat de Amstel Gold Race een uitzondering was. Ik ga er daarom vanuit dat in Luik de grote namen gewoon weer in de finale van voren te zien zijn. Zeker ook omdat ze in de Amstel Gold Race geleerd hebben dat wachten helemaal niets oplevert.?

    Wat kunnen we van Robert Gesink verwachten nadat hij door een blessure de Waalse Pijl moest missen?

    Raymond: ,,Ik ben ervan overtuigd dat ze bij Rabobank uitermate voorzichtig met Gesink omgaan. Hij is pas 22 jaar en zijn betere jaren moeten nog komen. Een scheurtje in de aanhechting van zijn pees boven de knie kan gevaarlijk zijn. Gesink heeft drie dagen rust genomen en heeft zichzelf daarna getest. Ik denk dat hij zo verstandig is dat hij niet koste wat kost in Luik aan de start wil staan. Zijn optreden in de Amstel Gold Race was overigens pure klasse. Als je op die leeftijd zo de wedstrijd van een zware klassieker kunt bepalen, dan wacht je een hele grote toekomst. Dus niet alleen in de rondes, maar ook in de klassiekers kunnen we veel van hem verwachten.?

    Hans: ,,Ik hoor veel geluiden dat zijn derde plaats in de Amstel Gold Race van vorige week zijn echte doorbraak in ééndagswedstrijden was. Ondanks zijn pas 22 jaar, denk ik echter dat hij het een jaar eerder al heeft laten zien. Toen zat hij tot diep in de finale voorin tijdens de Amstel, werd hij vierde in de Waalse Pijl en dertiende in Luik-Bastenaken-Luik. Het is te hopen dat die blessure aan zijn knie niet opspeelt zondag. Als hij vrijuit kan koersen, kan Gesink zomaar weer op het podium rijden.?

    Thomas Dekker lijkt een zorgenkindje te blijven.

    Raymond: ,,Toch reed hij een aardige wedstrijd in de Amstel Gold Race. Voor het eerst liet hij zich dit jaar weer aan het front zien en bijna reed hij in dienst van zijn kopman Phillippe Gilbert de kloof naar de drie aanvallers dicht. Jammer dat hij zichzelf in de Waalse Pijl niet kon testen. Hij klaagde over diarree. Ik denk echter dat hij krachten spaart voor Luik, want op papier moet die wedstrijd hem het best liggen.?

    Hans: ,,Thomas Dekker heeft in een dipje gezeten, maar hij heeft in de Amstel Gold Race laten zien dat hij op de weg terug is. Tot diep in de finale verrichtte hij nog werk voor Philippe Gilbert. Hij heeft het ook niet gemakkelijk gehad. Werd op een troon bij Rabobank voorgesteld als de man die de Tour de France ging winnen en een paar jaar later zonder pardon op straat gezet. Ik ben er van overtuigd dat Dekker weer op zijn oude niveau kan komen. Net als bij Gesink sta ik er niet van te kijken als hij zich in Luik-Bastenaken-Luik op het podium rijdt.

    Wie zijn de favorieten?

    Raymond: ,,Rebellin, Valverde en Andy Schleck. En als joker zou ik Gesink willen inzitten!?

    Hans: ,,Cunego, Sanchez en Gilbert.?

  • Henk

    Telegraaf:

    'Battle of the fittest' voor Kroon

    LUIK - Karsten Kroon krijgt zondag in Luik-Bastenaken-Luik een herkansing om een klassieker op zijn naam te schrijven. Afgelopen weekeinde liet de renner van Team Saxo Bank een grote kans liggen op de overwinning in de Amstel Gold Race. Daarin werd hij in de sprint geklopt door medevluchter Sergei Ivanov. Kroon verwacht wederom een zware koers.

    “Normaal brak ik elk jaar op de Saint-Nicolas, of zoals vorig jaar op die nieuwe beklimming daar vlak voor. Dit jaar heb ik een iets ander programma gehad dan vorige jaren” legt de 33-jarige Kroon uit. "Zo heb ik na de Ronde van Vlaanderen een week hard getraind en heb ik 's zondags nog een koers in Spanje gedaan. De zaterdag voor de Gold Race heb ik ook nog hard getraind om spanning op de benen te hebben. Ik denk wel dat dit heeft geholpen, ik hoop er ook zondag nog van te mogen profiteren.”

    In ieder geval heeft Kroon geen voorkeuren met wie hij zondag in Luik eventueel in de finale wil zitten. "Dat maakt me niet zo veel uit. Het lijkt me het mooist om als eerste over de meet te komen. Ach, ik denk dat de finish in Luik me iets beter ligt dan die in de Gold Race, omdat het een vlakke is. Het wordt opnieuw een battle of the fittest. Wie er wint? De sterkste van de sterksten.”

  • Henk

    GPD:

    Pasta bij Rabo niet alleen zaligmakend

    door Patrick Delait. vrijdag 24 april 2009 | 06:49 | Laatst bijgewerkt op: vrijdag 24 april 2009 | 09:08

    Peter Res, voedingsspecialist bij de Rabo-ploeg. Over de eetgewoontes van wielrenners bestaan nog veel misverstanden. foto Annemiek Mommers/GPD

    MAASTRICHT - Als het over gezonde voeding gaat, heeft iedereen in het wielerpeloton zijn eigen waarheid. De waarheid van de Rabo-ploeg wordt verkondigd door voedingsspecialist Peter Res.

    Over de eetgewoontes van wielrenners bestaan volgens Peter Res nog veel misverstanden. Het archetypische beeld van de renner die zich voor en na de koers volpropt met spaghetti is volgens de voedingsdeskundige van de Rabo-ploeg achterhaald.

    “Pasta is in het peloton lang beschouwd als de heilige graal. Pasta is niet slecht, maar ik probeer wel voor afwisseling te zorgen. Eenzijdige voeding gaat snel de keel uithangen. Als een renner 's ochtends brood wil eten, dan moet dat kunnen.” Nog een fabeltje dat Res een aantal Rabo-renners uit het hoofd heeft moeten praten: vetten zijn niet slecht voor een topsporter. “Sommige renners zijn zo extreem bezig met hun gewicht dat ze een fobie hebben voor vetten en koolhydraten. In hun obsessie om zo mager mogelijk te zijn, realiseren zij zich niet dat ze een bepaalde hoeveelheid vetten nodig hebben om in balans te blijven. Het vetpercentage van de meeste Rabo-renners schommelt tussen de 5 en 7 procent. Wie nog lager gaat, verliest kracht en riskeert zelfs anorexia”, waarschuwt Res, die vorig jaar door Rabobank werd binnengehaald.

    Na zijn studie in Wageningen en Texas verdiende de 30-jarige Castricummer zijn sporen vooral in de atletiekwereld. Met zijn bedrijfje ‘PRsportvoedingsadvies.nl’ ondersteunt hij onder anderen Michel Butter en Selma Borst. Daarnaast werkte hij parttime voor Le Champion, onder meer organisator van de Dam tot Damloop. Res combineerde zijn baan lange tijd met een atletiekcarrière. Met persoonlijke records van 30.27 minuten op de 10 kilometer en 1.06.17 uur op de halve marathon rook hij aan de Nederlandse top.

    Hoewel hij vorig jaar in Amsterdam verdienstelijk debuteerde op de marathon (2.27 uur) heeft Res intussen definitief voor een maatschappelijke carrière gekozen. Aan Universiteit Maastricht doet Res promotieonderzoek naar eiwitmetabolisme. Daarnaast is hij gemiddeld tien dagen per maand in de weer voor de Rabo-wielerploeg.

    Voordat hij in maart tijdens Parijs-Nice in de keuken snuffelde bij de vaste Rabo-koks, voerde Res een aantal individuele gesprekken bij de renners thuis. Het voedingsdagboek dat hij hen vervolgens liet invullen, stelde hem gerust. “Bij Rabo zijn de meeste renners zich ervan bewust dat voeding belangrijk is. Dat is niet vanzelfsprekend. Uitgebalanceerde voeding is niet sexy. Het wielrennen is een conservatieve wereld waarin iedereen zijn eigen waarheid heeft. Ik verbaas me geregeld over de extreme eetgewoontes bij sommige ploegen. Of er staat veel brood op tafel of helemaal geen. Met vlees idem dito. Met een professionele benadering heeft dat weinig te maken”, aldus Res.

    Extremen is hij bij Rabobank nauwelijks tegengekomen, wel uitzonderingen. Zo moet vegetariër Maarten Tjallingii zijn eiwitten vooral uit noten, soja en eieren halen. Voor noodgevallen zeult de voormalige mountainbiker een pot eiwitpoeder met zich mee. Tot de uitzonderingen behoort ook Bauke Mollema. Hoewel een van de magerste renners van de ploeg, werkt de jonge Groninger onwaarschijnlijke bergen eten naar binnen om op gewicht te blijven. Res: “ In de Ronde van het Baskenland voelde Bauke zich niet top. Hij kon daardoor niet normaal eten en drinken. Iemand als Bauke riskeert dan allerlei tekorten. Vitamines kunnen voeding niet vervangen. We gebruiken ze hooguit als een soort verzekeringspolis.”

    In de ongeveer zes uur die de Rabo-renners komende zondag tijdens de heuvelklassieker

    Luik-Bastenaken-Luik op de fiets zitten, zullen ze maximaal 550 gram koolhydraten verorberen, oftewel 2200 calorieën. Dat is vier keer meer dan een gemiddelde man in dezelfde tijdsspanne, rekent Res voor. “Het vergt veel discipline om dat tijdens de koers allemaal te verstouwen. Ook al komt de meeste energie uit repen, sportdrank en gels, het blijft een heikele evenwichtsoefening. In het heetst van de strijd loop je altijd het risico om over het randje te vallen. Vooral in etappekoersen loert het gevaar om de hoek. Kijk naar wat Alberto Contador in Parijs-Nice is overkomen. In de etappe die hij won, is hij vermoedelijk zo diep gegaan, dat hij de dag erna niet is staat was om voldoende te eten en te drinken.”

    Res werkt bij Rabo nauw samen met trainer Louis Delahaye. Samen zijn ze voortdurend op zoek naar nieuwe prikkels voor het rennerslichaam. Res: “ We laten de renners dit seizoen geregeld nuchter trainen. Door de energievoorraad uit te putten, maak je het lijf zuiniger.” Het belang van goede voeding mag volgens de voedingsdeskundige niet gebagatelliseerd worden. “Door voeding zul je geen wedstrijden winnen, maar je kunt er wel door verliezen.”

  • Henk

    AD:

    Lanceerbasis voor carrière Rooks

    Door PETER VAN DUYL & JEROEN SCHMALE

    LUIK - De wielerloopbaan van Steven Rooks dreigt in 1983 af te sterven voor ze goed en wel is begonnen. Rooks rijdt voor een koersbroek en een trui als hij de kans krijgt om te starten in Luik-Bastenaken- Luik. Die koers bepaalt de rest van zijn leven.

    Achter ons priemt de machtige La Redoute fier in de lucht, even verderop ligt de Cote des Forges. Als Steven Rooks terugdenkt aan zijn spectaculaire overwinning in Luik-Bastenaken-Luik van 1983, gaan zijn gedachten echter uit naar een heel ander stuk van het parkoers.

    Met de handen in de zakken, als bescherming tegen de naderende avondkoude, staart Rooks naar het stuk asfalt. Het typische Ardennen-weggetje loopt licht omhoog, maar meer dan vals plat is het eigenlijk niet. In de berm staan bomen, iets verder steken de contouren van prachtige huizen vaag af tegen de bewolkte hemel. ,,Hoe het hier heet?’’ vraagt ook Rooks zich af. ,,Ik heb geen idee.’’

    Op de Rue de Warnoumont - zo verraadt de routeplanner - begon voor Rooks 26 jaar geleden de victorie in La Doyenne. De wedstrijd kende met Régis Clère en Jostein Wilmann twee koplopers. Hier barstte de finale los. Hier sprong de Ier Stephen Roche weg uit de groep die na La Redoute was overgebleven. Rooks reageerde, in een flits. Niet op verstand, puur op gevoel.

    Steven Rooks in 1983 op weg naar de zege in LBL. FOTO ANP

    Het is bijna tienduizend dagen geleden, maar Rooks beleeft de jump alsof hij haar gisteren plaatste. Hij wijst en zwaait met zijn arm. ,,Dáár ging Roche, die had gewoon goed gezien dat dit het moment was. Aan die kant van de weg. Ik sprong erachter aan, zat meteen in zijn wiel. Ik kom hier regelmatig langs, met de fiets of met de auto. En altijd moet ik even aan dat moment denken. Altijd.’’

    Zo was Rooks op weg naar de zege in Luik. In het peloton had hij dat voorjaar voorzichtig wat naam gemaakt, maar in de Nederlandse huiskamers was hij volslagen onbekend. Zelfs Heinze Bakker, tv-commentator van dienst, tastte in het duister. Alsof hij niet wilde kiezen tussen Steven of Stefan, noemde hij Rooks een uur lang Stevan.

    Het verhaal van Steven Rooks en LuikBastenaken-Luik blijft voor altijd een bizarre geschiedenis. Nooit eerder had de NoordHollander (22 toen) de wedstrijd gereden. En op het moment van de klassieker kreeg Rooks niet eens geld voor zijn inspanningen. Hij fietste voor een koersbroek en een trui, bij Sem, de Franse ploeg van de excentrieke burggraaf Jean de Gribaldy.

    ,,Ik had in 1982 een half jaar voor Peter Post gereden, maar daar kreeg ik geen nieuw contract,’’ verhaalt Rooks. ,,Via bemiddeling van Piet Hoekstra kon ik toen bij De Gribaldy terecht. Ik had bij hem een ‘nulguldencontract’. Met de trein ben ik naar Frankrijk gegaan. Ik sprak geen woord Frans, had alleen een gids bij me: ‘Frans op reis’.

    ,,De Gribaldy was een bijzondere man. Hij bemoeide zich overal mee. Hij was ploegleider, manager maar ook mechanieker en verzorger. En in die ploeg deden ze alles wat hij zei of wilde. Als er melk op tafel stond, liet hij het weghalen. Brood vond hij slecht, we kregen altijd van die biscuits. Voor mij was dat niet genoeg. Ik ging dan meteen naar de bakker voor een slagroomtaart of wat anders. ‘Ik kom uit Holland. Daar eten we goede boterhammen en veel aardappels’, zei ik dan.

    ,,De man had een bepaalde filosofie over het wielrennen. Hij wilde op zijn manier meegeven hoe je een goede renner kon worden. De Gribaldy bepaalde ook met welke versnelling je reed. We hadden daarin toen wat minder keuze. Dan maakte hij een briefje voor de mecaniciens. ‘Rooks, die en die pionnen’. Ja, ook voor deze Luik-Bastenaken-Luik richtte De Gribaldy mijn fiets in.’’

    Zo begon Rooks aan zijn eerste LBL, een strijdplan had hij eigenlijk niet. Hij vertrouwde er wel op dat hij mee zou kunnen doen tot in de finale. Eerder dat voorjaar had hij een etappe in de Ronde van de Middellandse Zee gewonnen door, bergop, Joop Zoetemelk te kloppen. ,,Ik heb van tevoren wel gekeken wie altijd goed reden. Thurau, Lubberding, Saronni, Pollentier, Kuiper. Die mannen wilde ik in de gaten houden, bij hen moest ik in de buurt zitten.’’

    In de namiddag van de 17de april 1983 reed Steven Rooks uit Heerhugowaard plotseling in de kopgroep van Luik-Bastenaken-Luik. ,,Toen ik met Roche naar de koplopers reed, merkte ik al snel dat ik de sterkste was. Als hij overnam, ging het me niet hard genoeg.

    ,,Toen we even later met zijn vieren waren, was het eigenlijk hetzelfde verhaal. Op de Cote des Forges kwam ik op kop en ik reed de anderen zo uit het wiel. Het was niet eens een demarrage. Ik keek om en had een gaatje. Toen heb ik bijgeschakeld en ik was weg.’’

    Voor Rooks volgden toen nog meer dan vijftien zenuwslopende kilometers. Als debutant kende hij het parkoers niet en Rooks wist evenmin wat er achter hem gebeurde. ,,Het is nu ondenkbaar, maar ik heb een hele tijd solo gereden voordat mijn ploegleider Briek Schotte bij me mocht. Pas op een kilometer of zes voor de streep kwam hij naast me rijden. Toen zei hij ‘het ga goe hè’.

    ,,Het gevolg was wel dat ik helemaal niets wist. Er reed een motard met een bord waarop ik kon lezen wat mijn voorsprong was. Maar op wie of op hoeveel renners? Geen idee. Hoever het was, kon ik niet inschatten. Het enige wat ik kon doen was zo hard mogelijk naar de finish rijden. Niet omkijken, stoempen en hopen dat het genoeg was.’’

    Pas bij Boulevard de la Sauvenière in Luik, waar de finishlijn lag, drong het besef door dat Rooks ging winnen. ,,De boulevard reed je op en neer. Toen ik de bocht maakte en het groepje zag (met Kuiper, Saronni, Anderson, Jules en Lubberding, red.), wist ik dat die me niet meer terug gingen pakken. En flitste door mijn hoofd: Jezus, ik ga hier winnen.’’

    Rooks had geen benul van wat hij precies gedaan had. Natuurlijk, hij kreeg de krans en de kristallen vaas voor de winnaar. Maar dat hij de sterkste was in één van de grootste klassiekers van Europa drong pas later door. ,,Ik had een wedstrijd gewonnen, dat het zo groot zou zijn, besefte ik helemaal niet.’’

    Die avond dronk Rooks in Vilvoorde een glaasje champagne bij ploeggenoot Sean Kelly, bij wie hij zijn auto had achtergelaten. Midden in de nacht, over donkere snelwegen, reed de winnaar van Luik-Bastenaken-Luik moederziel alleen naar zijn ouderlijk huis in de kop van Noord-Holland.

    Bij thuiskomst stond er geen feestcomité klaar, waren er geen slingers opgehangen. De lichten waren gedoofd, zijn vader en moeder lagen al op bed. ,,Mijn ouders waren heel lieve mensen, maar wij zijn thuis helemaal niet opgegroeid met sport. Hun zoon ging fietsen en die wint op televisie opeens een wedstrijd. De telefoon ging voortdurend, voor hen was het ook allemaal nieuw. Een dag later hebben we samen koffie gedronken en gebak gegeten.’’

    In zijn lange loopbaan won Rooks de bolletjestrui in de Tour de France en onder meer een etappe naar Alpe d’Huez. De overwinning in LBL is echter voor altijd in het meest speciale kamertje van zijn hart opgeborgen.

    ,,Ik heb later ook de Amstel Gold Race gewonnen, in een finale met Joop Zoetemelk. Ik had altijd in de bouw of op het land gewerkt. Als we dan bollen aan het rapen waren, stond de radio hard aan en luisterden we naar Joop in de Tour. Dat was voor mij een heel bijzonder moment om juist hem te verslaan. Maar zo mooi als Luik… Nee, absoluut niet.’’

    De overwinning was een keerpunt in het leven van Steven Rooks. Twee weken later tekende hij bij De Gribaldy een volwaardig contract voor de rest van het seizoen. De zege bleek de lanceerbasis voor die prachtige carrière als beroepswielrenner.

    Voor Rooks begon een heel ander leven. ,,Ik kan niet zeggen dat ik er gelukkiger van ben geworden. Geluk haal je niet uit het wielrennen. Ik ben er misschien wél een ander mens door geworden,’’ zegt hij. ,,Het heeft me wat meer zelfovertuiging gebracht, wat meer vertrouwen. Als mens en als renner. Die zege heeft me echt op weg geholpen.’’

  • delano

    Wat verwachten de huidige nederlanders te kunnen klaarspelen in Luik, en wat zou Hoogerland hier kunnen doen?

  • Cyclad

    Met huidige Nederlanders suggereer je dat er wellicht een aantal van nationaliteit wisselt straks :D

    Even inhoudelijk : ik verwacht Gesink in een prominente rol, mits zijn pees het houdt. Dekker is nog niet goed genoeg (misschien top 25) en voor Karsten Kroon is het net even te zwaar (misschien top 25).

    Bij Vacansoleil zal Gerben Löwik waarschijnlijk de beste Nederlander zijn. Johnny Hoogerland moet in de Ardennen goed uit de voeten kunnen, maar zijn uitslagen in de Amstel en de Waalse Pijl wijzen niet op een korte klassering in Ans. Wellicht volgend seizoen.

  • Leon

    Da's geen voorbeschouwing, maar een NAbeschouwing… ;)

  • Henk

    Leon schreef:

    >

    > Da's geen voorbeschouwing, maar een NAbeschouwing… ;)

    En een beetje aan de late kant ook :D

    Maar wel een leuk artikel om te plaatsen ;)

  • Sub Culture

    Ik verwacht maar 2 Nederlanders, maar wel niet de minste natuurlijk.

    Gesink zie ik wel top 10 rijden. Winnen wordt heel moeilijk, want dan moet je van jongens als Valverde, Cunego etc… zien af te komen

    T Dekker zou ook wel eens kunnen verrassen, maar daar ben ik niet zo van overtuigd. Volgens mij komt die net nog wat te kort.

  • delano

    Ja ik bedoel natuurlijk, de Nederlanders die morgen aan het vertrek komen. En zou Skil weer meezijn in de vroege ontsnapping?