Als ik morgen stop heb ik een lege erelijst’
Uitgegeven: 5 mei 2009 11:30
Laatst gewijzigd: 5 mei 2009 15:31
KAPELLEN - Ooit werd hij gezien als een ronderenner voor de toekomst. Het liep anders met Addy Engels. Nog steeds is hij de man van de meerdaagse koersen. Maar dan als knecht, niet als kopman. De belangrijkste reden: “Ik heb een keuze gemaakt. Ik wilde niet meedoen aan de medische kant van het verhaal.”
Een zege ontbreekt op zijn erelijst, vanaf zaterdag prijkt er wel een record. Engels (31) is dan de eerste Nederlandse wielrenner die zeven keer aan de Ronde van Italië heeft deelgenomen. Johan van der Velde en Wout Wagtmans kwamen tot zes deelnames.
Een ritzege ontbreekt, al was hij er in 2006 heel dichtbij. Het was zijn tweede Giro in dienst van Quick-Step, de ploeg die hem had opgepikt nadat zijn loopbaan voorbij leek.
Lege erelijst
“Ik werd tweede achter de Spanjaard Horrach. Vaak aan teruggedacht. Had ik mijn gemak maar gehouden in de kopgroep, had ik het maar op een sprint laten aankomen. Het had van mij geen andere renner meer gemaakt, maar als ik morgen moet stoppen heb ik een lege erelijst. Dat spookt nog wel eens door mijn hoofd.”
Een rit in de Ronde van Murcia, drie jaar eerder, had crucialer kunnen zijn voor de loopbaan van de Drent, die samen met vrouw Angela al jaren in het Belgische Kapellen huist. Het was het voorjaar van 2003, Engels had er een jaar opzitten waarin hij de Ronde van Italië als nummer 24 had afgesloten en zijn debuut had gemaakt in de Tour.
“Ik kende een superstart dat jaar. In Murcia reed ik in de koninginnenrit in een kopgroep met Pena, Hruska en Leipheimer, mijn ploeggenoot. In de slotklim reed ik bij ze weg. Maar Leipheimer moest lossen, die twee vonden elkaar en ik werd alsnog achterhaald. Achteraf heb ik wel eens gedacht: als ik daar gewonnen had, was ik als renner wellicht veranderd.”
Overbodig
Het werd nu een jaar zonder deelname aan de Giro (Rabo startte er niet) en voor de Tour werd hij op het laatste moment gepasseerd. Engels kreeg in het najaar te horen dat hij overbodig was bij de bankploeg waarvoor hij in 2000 als neoprof ook al de Giro had gereden.
Na een jaar BankGiroLoterij leek de loopbaan van de drievoudig Nederlands kampioen (2x bij de junioren, 1x bij de beloften) zelfs helemaal ten einde. Totdat hij eind januari alsnog welkom was bij Quick-Step. Voor een broek en een trui, werd er gezegd. “Dat viel wel mee, ik ging er niet op achteruit. Trouwens, voor een broek en een shirt had ik het ook gedaan.”
Hij werd een knecht, in dienst van Paolo Bettini, of van Giovanni Visconti of Juan Manuel Garate. Dit jaar is de Australiër Allan Davis de beoogde kopman. In zijn vijfde jaar bij de Belgische ploeg van manager Patrick Lefevere kent Engels inmiddels zijn rol. Hoewel hij best nog eens de Tour zou willen fietsen.
Boonen
“Maar de Giro past beter bij me. In de Tour heb je meestal een week lang alleen maar massasprints. Ik kan ook hard op kop rijden voor Tom Boonen, maar er zijn genoeg anderen in de ploeg die dat kunnen. In de Giro heb je veel ritten die te zwaar zijn voor de sprinters, maar weer te licht voor de echte klimmers.”
“Ik heb niet alles eruit gehaald”, concludeert hij aan de vooravond van zijn zevende optreden in Italië. “Daar is niet één oorzaak voor aan te geven en ik wil ook geen excuses zoeken. Maar ik heb een duidelijke keuze gemaakt. Ik heb niet meegedaan aan de medische kant van het verhaal. Uit ethisch oogpunt, om lichamelijke redenen - al speelde dat nog het minst - maar vooral vanwege mentale redenen. De wetenschap dat je iets gedaan hebt wat niet mag zou mij veel te veel stress geven. Ik wil mezelf bovendien altijd recht in de ogen kunnen kijken.”
©ANP
—–
Beetje makkelijk dit. Dus alle toppers gebruiken doping? En met doping was Engels wel een topper geworden? Noem dan man en paard. Zonde want ik vind
hem wel een sympathieke coureur.