Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Arno
Dit bericht van de site van Laurens http://www.laurenstendam.nl/index.php?page=nieuwsmaart geeft aan dat hij echt motivatie haalt uit die nieuwe aanvallende rol voor Rabo.
Fun Focus Fighting
Ons nieuwe motto van dit seizoen. Vandaag de koninginnenrit in de Ronde van Castilla Leon en alle drie de peilers waren aanwezig. Wat een prachtige rit hebben we gereden vandaag. Spanning strijd en sensatie, alles zat erin. Dit in tegenstelling tot gisteren waar de finale door de wind op kop een matte bedoening was en er een nog nooit vertoonde massasprint op 1600 meter hoogte tussen de sneeuw aan de kant van de weg gewonnen door Alejandro Valverde. De reputatie van de ploeg in Murcia waar we de koers zowel op het vlakke als bergop domineerden was ons vooruit gesneld. En Parijs Nice had natuurlijk ook meegeholpen. De eerste dag fietste ik naast Breuk die met zijn kaart op schoot zat in de auto. We waren de windrichting in de finale aan het bestuderen. Er kwamen diverse renners langs die mij een “don't even think about it” naar mijn hoofd slingerden. Vandaag zou onze dag worden. De Focus was bij alle renners aanwezig bij de bespreking vooraf in de bus. De gebruikelijke Fun zou weer voor vanavond zijn tijdens het diner en het traditionele bakkie koffie achteraf. Vechten als leeuwen zouden we.
Plan de campagne: In het begin een mannetje mee in de vroege vlucht. Hierna zouden we op de eerste col van de dag vol tempo gaan rijden met de hele ploeg om de kopmannen van ASTANA te isoleren. Als Leipheimer en Contador alleen zaten in de finale zagen we kansen. De finish was op 1800 meter na een vrij gelijkmatige beklimming van 13 km aan 4%.
Uitvoering: Juanma zat mee. Super voor ons want hij was ook nog de best geplaatste man in het klassement. De mannen van Astana zagen het gevaar en gaven de mannen aan er dan 1,5 minuut. Op de eerste verschrikkelijk steile col van de dag begonnen we eraan. Een machtig gevoel om met de hele ploeg het peloton je wil op te leggen. Na de klim en de afdaling waren de 2 inderdaad geïsoleerd. Alleen die Kazachse ploeg is er natuurlijk niet een van pannenkoeken. Nog voordat Stef en ik aan ons slopingswerk konden beginnen waren er weer 3 ploegmaats door een miraculeus snelle afdaling teruggekeerd. Rubiera kon weer gaan doen waar hij bij US Postal 7 jaar in gedrild was het peloton onder controle houden. Jammer natuurlijk. Over naar plan B. De laatste klim. We begonnen met een seconde of 40 achterstand op het groepje van Juanma. Toen op 10 km van de top Inigo Cuesta met zijn 40 jaar de oudste man van het peloton aanging zag ik mijn kans en sprong ik mee. Dit mijn moment om de Fighting Spirit te tonen ging door mijn hoofd. Als iemand van 40 het kan moet ik in de kracht van mijn leven het ook kunnen. We sloegen een gat en na een km of 2 moest Inigo eraf. Alleen ging ik verder. Op zoek naar Juanma die inmiddels gelost was. Nadat ik hem te pakken had deed hij nog een fantastische kopbeurt voordat hij me naar voren slingerde. Gestaag liep ik in op de eenzame koploper. Nog 6 km te gaan en ik zag hem rijden. Ik begon erin te geloven en hoopte dat ze vanachter maar lang genoeg twijfelden. Maar wat gebert me nu? Opeens werd ik ingehaald door een batterij motoren op 5 km van de meet. Er kwam een groepje langsgeblazen met Alberto himself op kop voor Levi. Maar wat zag ik tot mijn grote vreugde? Niet allee Dennis, maar ook Stef, waar ik mij de hele dag een beetje over had ontfermd zaten strak in het wiel. Op 4 km moest ik mijn doldrieste aanval bekopen en moest ik het groepje laten gaan. De finish komt dus ook van ooggetuigen. Dennis wordt 2e, er was nog een vermetele renner ontsnapt de laatste km. Niet gewonnen helaas, maar we hebben gereden als leeuwen en het peloton weet weer dat Rabobank bestaat. Vanavond weer tijd voor koffie!
