Bij amateurkoersen is het vaak nog erger dan bij de profs, zeker als je een willekeurig Beloftenkoersje bekijkt. De risico's die de renners daar nemen om een plekje op te schuiven op 150km van de meet (stel je voor dat je achterin zit en de beslissende ontsnapping mist, buiten de top 10 eindigt en geen profcontract krijgt…..) zijn belachelijk.
Aan de andere kant is dit gedrang voor toeschouwers een gegeven en kun je daarom, bij gebrek aan dranghekken, het beste óf tegen de huizen geplakt (binnen de bebouwde kom), óf in de berm (buiten) gaan staan om dit soort ongelukken te vermijden. Een fietspad is strikt genomen onderdeel van de weg, dus daar kun je in de regel beter niet staan. Bovendien kun je beter blijven staan als een renner op je af komt suizen, want een stilstaand object is makkelijker te ontwijken dan een object dat onvoorspelbaar beweegt. De specifieke omstandigheden van dit ongeluk ken ik echter niet, dus daar kan ik niet over oordelen.
In profkoersen zie je ook regelmatig sprinters tegen uitgestoken fototoestellen knallen (McEwen in de laatste TDU), zakjes in wielen verstrikt raken (Armstrong) of honden de straat op rennen (Parijs-Nice, Tour). Beide partijen kunnen misschien wat meer rekening met elkaar houden, maar ik denk dat ongelukken in een sport als wielrennen, waar publiek en renner elkaar aan kunnen raken, onvermijdelijk zijn. Regulering zal hier niets aan veranderen.