Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Het fenomeen
- De blik van Jan Ullrich vlak voor de slottijdrit. De spanning op zijn gezicht is adembenemend. Helaas valt Jan op een rotonde. Daarna is de spanning weg en wint Armstrong zijn 5e tour op rij!
amen
Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
giro 2003. rit naar de monte zoncolan. ik ben een ongelooflijk grote pantani fan
pantani rijdt de hele giro niet goed. maar op deze dag neemt ineens mercatone uno het heft in handen op de slotlim. gasperoni rijdt op kop. kilometers lang. gespeculeer bij de commentatoren. zou pantani dan aanvallen?? voelt hij zich goed?? ik zit vol spanning voor de tv en ineens rijdt daar pantani zonder bandana!! dat betekent dat hij van plan is aan te gaan vallen. even later weer een ander shot en simoni is weggereden. de camera uit de helikopter gata de weg af. daar is garzelli en daar is ineens pantani!! pantani komt tot bij garzelli en als 2 oud-ploegmaten proberen ze bij simoni te komen. dit was voor het eerst in 3 jaar dat pantani weer op z'n oude niveau ging komen. ik heb met de tranen in de ogen zitten kijken naar mijn sportheld. mooiste koers die ik ooit heb gezien
“Mijn prachtige koers is een koers met onaflatende demarages ontsproten uit wolkendekens, een chasse patat van de zuigmacht der nivellering, een koers met een kop en een staart maar zeker niet zonder tieten en een penis, een koers die naast haar versnipperde veld toch een taktische inslag heeft, broedermoorden en overspel en het liefst met een winnaar die op de streep zich het gezicht van Hannibal aanmeet, de meute tot olifanten degraderend.”
Dit klinkt als de Parijs-Nice van 2007, twee druppels water…
Pff, zoveel mooie momenten geweest.
* De Olympische wegrace van vorig jaar. Die koers had alles wat ik wil van een eendagskoers: tientallen kilometers strijd, spanning tot op de meet, prachtige omgeving, verrassende wendingen, een holy sh*t moment toen Cancellara opeens kwam aanzetten en een mooie sprint + winnaar.
* De WK wegrace in Salzburg. Fantastische koers, wisselende situaties, superspannende finale met het groepje dat wegreed en weer teruggepakt werd, en dan in de sprintvoorbereiding opeens die stunt van Samu en Valverde, Zabel zat er bij… en Bettini die juist was teruggepakt na een aanval. Schitterend, al had ik liever Zabel die sprint zien winnen.
* De reeds genoemde Giro etappe naar Sestrieres in 2005 (over de Colle delle Finestre). Savoldelli die gelijk moest lossen op die schitterende klim, di Luca/Rujano/Simoni die de vroege vluchters (o.a. Niermann) oppeuzelden en één voor één de andere klassementsrenners er af reden, Savoldelli die dankzij de Lotto's en een fantastische afdaling kon terugkeren bij een groepje, en dan het secondenspel.. di Luca kreeg opeens kramp, Simoni werd er door Rujano afgereden terwijl het groepje Savoldelli waar iedereen voor de Valk op kop reed steeds dichterbij kwam. Ongekend spannend, al hoopt ik dat Savoldelli de Giro niet zou winnen.
Mooiste ronde: Giro 2007. Vooral de ritten naar Briancon (di Luca), Bergamo (Garzelli) en vooral Tre Cime di Lavaredo (Ricco).. in iets mindere mate Zoncolan (Simoni). Elke dag werd di Luca wel aangevallen en vaak van ver voor de finish.. terwijl er ook om de ritzeges werd gestreden alsof het zaak op leven en dood was.
De Giro van 2007, lastig, lastig. Het was een mooie koers, met o.a. de opkomst van Andy Schleck, maar het had héél mooi kunnen zijn. Helaas waren er teveel ‘spelverdervers’. Di Luca was ongeloofwaardig, en dat op een lelijke manier; Piepoli moest zijn ploegmakkers laten winnen; de etappe naar de Zoncolan was ronduit een tegenvaller etc. etc.
De etappe naar Brianco was inderdaad wel een hele mooie, maar ja wat wil je ook met zo'n prachtig parcours en zo'n aankomst. Die naar Bergmamo was ook mooi, verdient in bepaald opzicht misschien zelfs het predikaat fantastisch, maar werd buitengewoon verpest door die fucking motortjes en Garzelli…
