Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Don
Is de definitieve startlijst al bekend? Zo ja, waar? Bedankt!
Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Knaven: Monsieur Parijs-Roubaix lonkt
PARIJS - Als iemand de gevreesde kasseien in de wielerklassieker Parijs-Roubaix kent, is het Servais Knaven wel. De 38-jarige coureur van de Milramploeg begint zondag aan zijn vijftiende Hel van het Noorden. Extra bijzonder is, dat hij ze ook allemaal daadwerkelijk uitreed. In 2001 kwam hij zelfs als eerste over de finish.
Met vijftien starts in de loodzware wielerwedstrijd behoort Knaven tot een illuster gezelschap, met mannen als Johan Museeuw, Hennie Kuiper en Gilbert Duclos-Lasalle. Als de Nederlander zondag opnieuw finisht in Roubaix, stijgt hij naar de tweede plaats in de rangschikking van meeste klasseringen in deze voorjaarsklassieker. Recordhouder Raymond Impanis kwam in Roubaix zestien keer over de streep.
Knaven zei vrijdag op de website van Milram gekscherend dat hij Parijs-Roubaix vrijwel ‘blind’ kan rijden. Zijn belangrijkste advies: ,,Zit vooraan als de kasseien komen. Daarna is er nog maar één redmiddel: Zo snel mogelijk de kasseien achter je laten.''
(ANP)
Knaven verliefd op de kasseien
Door JEROEN SCHMALE
Voor de vier grote aprilklassiekers trekt AD Sportwereld met een Nederlandse oud-winnaar terug naar de allesbepalende plek. Servais Knaven staat zondag voor de vijftiende keer aan het vertrek bij Parijs-Roubaix..
Knaven heeft geen bijzonder gevoel bij Pasen. ,,De chocolade-eitjes zijn lekker, en als kind verfde ik ook wel eieren. Maar verder heb ik er geen speciale herinneringen aan.''
Hij zwijgt een moment en zegt dan: ,,Nou ja, eigenlijk toch wel. Mijn ouders runnen een cafetaria, mini-resto Knaven in Lobith. En ik weet dat die zaak vroeger altijd dicht was op eerste paasdag. Het was één van de zeldzame momenten in het jaar dat ze niet aan het werk waren.''
Voor het eerst sinds 2001 valt Parijs-Roubaix dit jaar op eerste paasdag. En de laatste winnaar van de kasseiklassieker met Pasen was, inderdaad, Knaven. Grote kans dat zijn ouders acht jaar geleden dus de tijd hadden om de zegetocht van hun zoon in de ‘Hel van het Noorden’ eens goed te bekijken op de televisie. Knaven: ,,Tenminste, ik denk dat de zaak ook toen nog gesloten was op eerste paasdag. Ze waren er in elk geval niet bij, hier in Frankrijk.''
Dat weet hij zeker, maar er zijn ook genoeg zaken die hij niet onthouden heeft van die eerste paasdag in 2001. Schouderophalend: ,,Je wordt enorm geleefd op zo'n dag. Er gebeurt zo ontzettend veel met je.''
Dit heeft wel een prominente plaats in zijn geheugen gekregen: toen Knaven en zijn vrouw Natascha aan het begin van de nacht terugkeerden in hun Vlaamse woonplaats Meerle, stond het dorp op zijn kop. Al groeide hij niet op in de Belgisch-Nederlandse grensstreek, maar juist vlakbij Duitsland, in Meerle waren buurtbewoners apetrots. En dat wilden ze laten blijken ook. Knaven: ,,Er waren ook veel journalisten en vreemd genoeg hadden ze alle tijd, ook al was het heel laat. Maar door Pasen kwam er natuurlijk geen krant uit, de volgende dag.''
Door de loodzware, regenachtige omstandigheden, gold ‘zijn’ Parijs-Roubaix als de zwaarste sinds 1994. In Knavens debuutjaar als profwielrenner won Andrei Tchmil, maar de Gelderlander was er zelf toen nog niet bij. Een jaar later stapte hij voor het eerst op in Compiègne, de stad waar al jarenlang het startschot voor de klassieker wordt gegeven. Hij was direct verliefd op de beroemde wedstrijd.
Zes jaar later sloot het destijds 105-jarige wielermonument de coureur voorgoed in zijn armen en de verliefdheid is sindsdien alleen maar groter geworden. Hij is nu 38, wegkapitein bij Team Milram en heeft in de voorbije vijftien seizoenen alles meegemaakt wat een wielrenner kan overkomen. En toch, stralend stapt hij van zijn fiets als de verkenning van het parkoers door de Duitse ploeg eindigt in het plaatsje Cysoing, niet ver van Roubaix. ,,Dit blijft toch wel erg mooi,'' glundert Knaven.
Terugdenkend aan zijn overwinning in 2001 vindt hij het laatste strookje steentjes, in de straten van Roubaix, de mooiste plek. Het moet ook een weldadig gevoel geven, om daar solo en als eerste overheen te denderen. Echte kasseien zijn het ook niet, eerder keurig neergelegde steentjes. Het gejuich vanaf de wielerbaan is in de verte al hoorbaar.
Maar tot Roubaix komen de Milram-verkenners vandaag niet. Dan maar een foto maken op strook 12, zegt Knaven, bij Orchies. ,,Ook een heerlijk ding. Daar reed ik in 2001 met George Hincapie en Ludo Dierckxsens weg uit de kopgroep. En ik hoefde niets te doen, want voor ons reed nog mijn ploeggenoot Wilfried Peeters.''
De Vlaming werd bijgehaald en op tien kilometer van de wielerbaan in Roubaix demarreerde Knaven. Ze zagen hem pas terug op de piste, waar hij een ronde voor hen finishte.
15 april 2001 was sowieso de dag van Knavens ploeg, Domo-Farm Frites. Het team van manager Patrick Lefevere (nu Quick-Step) ‘domoneerde’, grapten meerdere koppenmakers. Het Domo-team bevolkte het gehele podium, met Johan Museeuw (tweede) en Romans Vainsteins (derde). Knaven: ,,Tot dan toe hadden we veel te weinig gewonnen. Zoals Silence-Lotto nu.''
Geruchten als zou Museeuw Knaven de zege niet gegund hebben, noemt de routinier fabels. ,,Ik hoorde van iedereen juist hoe blij Johan voor mij was. En kijk de beelden er maar op na, hij reed, met nog een ronde te gaan, vlak voor mij op de wielerbaan toen ik finishte en was helemaal euforisch. Zoiets kan je niet acteren.''
Toeval bestaat deze vrijdagmiddag in warm en stoffig Noord-Frankrijk: in Orchies halen Knavens ex- ploeggenoten van Quick-Step het Milram-treintje bij. Op zijn één-na-favoriete kasseien spreekt hij kort met Tom Boonen, de winnaar van vorig jaar. ,,Ik wilde weten waarom hij woensdag, bij Gent-Wevelgem, terugviel uit de kopgroep. Door een lekke band. Maar geloof me, dat zijn heel korte gesprekjes. Dit is geen wedstrijd om te praten.'' Zelfs niet bij een verkenning.
BN / De Stem
'En toch ben ik blij dat het maar een keer per jaar is'
zaterdag 11 april 2009 | 08:49 |
WIELRENNEN - Servais Knaven is er weer klaar voor. De vaderlandse ‘Mister Paris-Roubaix’ begint morgen aan zijn vijftiende Hel van het Noorden. Hij won er één, in 2001, en reed ze allemaal uit.
“Als ik het nu weer haal, ben ik Hennie Kuiper, Johan Museeuw en Gilbert Duclos-Lassalle voorbij voor wat het aantal finishes betreft.” Dan staat alleen Raymond Impanis met zestien aankomsten op de wielerbaan nog voor hem. 750 kilometer koppige Noord-Franse kasseien liggen inmiddels achter hem. In weer en wind gereden. 750 kilometer om met gemak dertien keuzes te maken.
1. Parijs of Compiègne?
“Ik ben niet anders gewend dan dat we starten in Compiègne. Ik ben in ieder geval blij dat we niet in Parijs vertrekken. Dat scheelt mooi zestig kilometer.”
2. Troisvilles of Hem? (de eerste keienstrook of de laatste).
“ De laatste stroken zijn leuker, maar dat onbeschrijflijke gevoel toen ik ooit voor het eerst de stenen van Troisvilles op reed, vergeet ik nooit meer. Ik ben blij als de eerste kasseien er zijn. De aanloop is erg nerveus en als je in een kopgroepje aan de eerste strook begint, krijg je echt kippenvel.”
3. Nat of droog?
“In principe maakt het mij niet uit. Als de stroken er nat bij liggen, is de koers wel extra nerveus. Bij nat weer kan je koers ook snel om zeep zijn. Toen ik in 2001 won, was er een valpartij op de eerste strook. We reden weg met 25 man, de anderen zijn nooit meer terug gekomen.”
4. Franse of Drentse kasseien? (ook in Drenthe menen ze een Hel van het Noorden te hebben)
“Geef mij die Franse maar. Die liggen er zo slecht bij, dat de Drentse stroken daarmee vergeleken asfaltwegen zijn.”
5. Renoveren of niet?
“Gewoon zo laten liggen. Ze worden langzaam slechter, maar het blijft te doen. En waarom zou je renoveren. Dat hebben ze gedaan met het Bos van Wallers, maar die strook is nog steeds geen pretje.”
6. Een strook erbij, of liever eentje minder? (er zijn er nu 27 met een totale lengte van 52 kilometer)
“Dat maakt voor mij en het koersverloop niet uit. De lastigste zitten op het einde. Vooral die opeenvolging van stroken rond het Carrefour d l'Arbre. Als ze die weglaten, wordt het wat anders.”
7. Zijkant of midden van de weg?
“Het beste rijd je in het midden. Aan de zijkant zitten de meeste gaten. Of het moet regenen. In het midden groeit vaak gras tussen de stenen en daardoor wordt dat stuk bij nat weer glibberig. In de regen rijd je dus het best iets naast het midden.”
8. Een Eddy Merckx of een Focus? (Knaven's fietsen in 2001 en 2009)
“Ha, ha. Mijn Merckx was toen de beste. De Focus is dat nu. We gaan rijden met een soort crossfiets. De huidige racefietsen zijn zo stijf dat je er niet comfortabel mee over de keien kunt rijden. Met een langere wielbasis en aangepaste voorvork heb je dat met een crossfiets wel.”
9. Harde of zachte banden?
“De bandenspanning waarmee ik rijd, houd ik het liefst zoveel mogelijk voor mezelf. Ik heb wat dat betreft veel geleerd van Johan Mu- seeuw. Hij was er altijd heel erg mee bezig. Het zal duidelijk zijn dat je je banden niet te hard moet oppompen, maar met een te lage bandenspanning haal je de eerste kasseistrook niet.”
10. Orgasme of zelfmoordneiging?
“Dat ligt er maar aan hoe de benen zijn. Mijn lekkerste gevoel op de keien ooit was op het Carrefour de l'Arbre in 2001. Ik was kapot, maar ik zat nog wel bij de eerste groep. Een supergevoel was dat. Het ergste was die keer dat Steven de Jongh en ik vlak voor de laatste strook werden bijgehaald door een grote groep. Weg top-tien-klassering. Het is echter nooit zo erg geweest dat het in me opkwam om af te stappen. In andere koersen heb ik dat soms wel. In Parijs-Roubaix heb ik om een of andere reden steeds de moraal om door te gaan. Al moet ik er wel bij zeggen dat het gevoel bij de finish steeds is: blij dat we dit maar één keer per jaar hoeven te doen.”
11. Douchen in de bus of in het velodrome?
“Ik me jarenlang gedoucht in de bus. Dat is in principe het fijnst. De laatste jaren kies ik echter gewoon voor de douchehokjes. Zo hoort het eigenlijk ook.”
12. Je eigen hokje of een ander? (van iedere winnaar hangt er een naambordje op een van de legendarische betonnen hokjes)
“Mijn eigen hokje natuurlijk. Ik weet het moeiteloos te vinden. Tweede gebouw, eerste rij. Als het bezet is, wacht ik gewoon even.”
13. Bijgeloof of niet?
“Ik heb ze allemaal al uitgereden, maar ik wil de goden niet verzoeken door te zeggen dat dat ook nu zal lukken.”
Nu is het wel vaker met PR dat je onbevredigd terugkijkt op wat aanvankelijk in je geest een geweldige koers zou worden… Had het met O'Grady ook enigszins, al is er an sich niets mis met die man.
Je wilt nu eenmaal (ik althans) dat de sterkste in koers wint en ondanks de mythe die vertelt dat in PR altíjd de beste/sterkste man in koers wint, is dat juist in die koers heel vaak niet het geval.
En toch: na LBL de mooiste koers van het jaar!
(gofferdomme, wat heb ik weer een zin in morgen en wat zal ik morgenavond weer onbevredigd terugkijken als er zo een pipo als Devolder of Van Impe wint, dankzij de dominantie van zijn ploeg…)
