In principe is ook Parijs-Roubaix niet echt een uitzondering, Lucas. Ook deze wedstrijd kent zo zijn (voorspelbare) standaardmomenten. Eerst het Bos en dan als laatste schifting het Carrefour de l'arbre - om daar al dan niet alleen weg te rijden of te sprinten op de piste met een paar man).
Niet heel veel minder voorspelbaar dan Eyserbosweg, Keuteberg, Cauberg - om daar al dan niet alleen aan te komen of te sprinten met een paar man.
Niet heel veel minder voorspelbaar dan MSR, met Cipressa, Poggio - met weer datzelfde riedeltje…
RvV, met de sleutelmomenten op de Koppenberg, Muur - met wederom datzelfde riedeltje…
En LBL, met de Redoute (nu, nieuw die Roche-aux-Facons) en dan de Saint Nicolas - waarna je alleen aankomt of sprint met een klein groepje…
Wellicht is het ook daarom dat het klassiekers zijn, ze hebben elk een voorspelbaar klassiek koersverloop, met elk hun eigen ‘monumenten’…