Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Lucien Buysse
Je hebt nog een hoop te leren. Maar dat geeft niet.
een heuze neger op een racefiets zag zitten
De meester zou zeggen: “wat geeft deze zin weer, welke intonatie heeft het?”
Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Beste Lucien, bedankt voor deze levenslessen zo op de vrijdagavond. En welke intonatie heeft het, jij zou het als kwetsend kunnen opvatten, ik noem het luchtig. En dat leek me juist wel handig bij een onderwerp wat al snel getaboeiseerd kan worden. En dat ik dan zo'n over gefatsoeneerde post krijg van jou op een onderwerp waar ik gewoon oprecht geinteresseerd in ben, vind ik jammer.
Hier een interessante analyse van Oudesluis Dronken Thuis:
Auteur: Oudesluis Dronken Thuis (—.adsl-surfen.hetnet.nl)
Datum: 03-01-2008 20:19
Laat ik daar nou al een analyse van op de plank hebben liggen:"
Je ziet ze zelden in het (west)-europese profpeloton. Toch is er mondiaal gezien een groot aantal donkere coureurs. Hoe kan het toch dat zij niet doorbreken?
Natuurlijk kun je uit een grote vijver meer vissen, echter wordt er meer gefietst door Afrikanen dan men vaak denkt. Kameroen, Senegal, Benin, Gabon, Tunesië, Marokko, eigenlijk elk land waar Frankrijk een (koloniale) rol heeft gespeeld, kent zijn eigen nationale wielerronde. Renners die je daar spreekt, gaan deze vaak allemaal af, en maken vaak meer koersdagen per jaar dan een gemiddelde Nederlandse (elite)-amateur.
In een gesprek met een renner van de nationale selectie van Kameroen, kwam naar voren dat hij meer dan 500Km per week(door de woestijn) trainde. Waarden waar andermaal, menig nederlands coureur tevreden mee zou zijn. Hij leefde volledig voor zijn sport, en werkte alleen buiten het seizoen.
Een veel gehoorde mogelijke oorzaak is het gebrek aan deugdelijk materiaal. Er werd in Afrika echter veelal meewarig naar mijn aluminium fiets met weinig courante campa groep gekeken door de donkere coureurs. “I hope the rider is better than the bike”(helaas bleek dit niet altijd zo). Al blijft wielrennen in Afrika over het algemeen natuurlijk een sport voor de “happy few”, er zijn dus ook uitzonderingen.
Dat aan hun afwezigheid in het profpeloton geen fysieke reden ten grondslag ligt, moge duidelijk zijn. Vele afrikaanse atleten blinken uit in duursporten zoals de marathon, waarin eigenschappen als de Vo2max of kracht per kilo lichaamsgewicht een rol spelen. Te vergelijken met een bergetappe. Gebreselassie zou met zijn Vo2Max van 75+ en 52 kilo Alpe D’Huez toch ongetraind op de fiets onder de 55 minuten moeten kunnen oprijden?
Tactisch schort er vaak nog wel wat: in Afrika is het zogenaamde binaire wielrennen populair: het is of 0:lossen, Of 1: aanvallen. Ook wanneer men zich in een schier kansloze positie bevindt.
Ik denk dat vooroordelen in de traditionele wielerwereld de donkere renners ervan weerhouden hun volledige potentieel te benutten. In de vroege jaren ’90 zijn er wel een stel Burkinezen actief geweest in Spanje, maar deze zijn vrij snel naar huis gestuurd, na een graai in de heden ten dage zo bekende verboden pot te hebben gedaan. Tevens zullen de klimaatverschillen de donkere renners hier parten spelen.
Met het tempo waarin de wielersport nu mondialiseert, zullen afrikaanse profcoureurs binnenkort niet langer een uitzondering zijn, en lijkt misschien zelfs een tourwinnaar niet langer ondenkbaar.Golf en tennis gingen al voor, is het dan nu de beurt aan het wielrennen?
Topic:
http://wielrennen.prikpagina.nl/archief/read.php?f=173&i=713722&t=713722
Op de baan zijn er goede negers (negroide medemensen van midden en zuid Afrikaanse roots) geweest. Ik neem aan dat men het zowel mooie als heel trieste verhaal van Major Taylor kent? Of de kortstondige carriere van de zilveren spint op OS 1984 van Nelson Vails?
Op de weg zijn ze zeer sporadisch op het hoogste internationale niveau te vinden. Zoals in deze thread aangegeven zouden er met name in Oost Afrika wel toptalenten moeten kunnen komen, maar die kiezen sneller voor langeafstand lopen dan voor de (duurdere) fiets. In Nederland zag ik ze in de jaren 80 wel eens bij de jeugd, zelfs eentje die opvallend Merks (iets anders gespeld dus) heette. Misschien wel juist door zijn naam in wielrennen geinteresseerd geraakt? Bij topamateurs en profs zag ik ze niet meer. Cultuurverschil neem ik aan. Fysologisch zie ik geen enkele reden.
